Niet om Mechelen heen

Toen ik Mechelen voor de allereerste keer bezocht werd ik er meteen ten huwelijk gevraagd, maar dat was door een verwarde Afrikaanse die geen Nederlands sprak. Zij kon toen ook niet weten, en ik evenmin, dat ik jaren later een Mechelse schoonfamilie zou hebben, een familie die zij niet kende, maar ik nu dus wel; om Mechelen kom ik tegenwoordig niet meer heen.

Nu is dat wel het lot dat Mechelen beschoren lijkt: mensen gaan om de stad heen, over snelwegen, met de trein gaan ze er soms zelfs dóórheen, zelden is het hun eindbestemming. Dat is het ook voor mij niet en mijn vriendin, die er toch geboren is, woont nu alweer jaren in Alkmaar. Maar als wij Mechelen bezoeken, dan doen we dat niet vluchtig, en eigenlijk is Mechelen van iedere tocht beneden de rivieren toch de bestemming. Dat zou Mechelen voor meer mensen moeten zijn, want Mechelen is mooi.

Mechelen als middelpunt

Zowel in positieve als in negatieve zin valt Mechelen wel met het Nederlandse Utrecht te vergelijken. Het is een stad die midden in haar land ligt, en er toch het centrum niet van is. Het is een stad met veel historie en veel bezienswaardigheden, een aartsbisdom en een spoorwegknooppunt, maar het is ook een stad die mensen vooral passeren, omdat ze er denken dat er niks te beleven is. Zelfs de details kloppen: net als Utrecht heeft Mechelen een kloeke kathedraaltoren midden in het centrum staan en met een beetje fantasie kun je zelfs de houten vlonders in de Dijle met de Werfkelders aan de grachten vergelijken…

Maar vergeleken wordt Mechelen al genoeg, met andere steden dan Utrecht, en dan is die vergelijking meestal negatief. Ja, Mechelen heeft minder monumenten dan Gent, en ja, het is natuurlijk minder dichtbij dan Antwerpen en geen hoofdstad zoals Brussel. Maar Mechelen is wel telkens tweedst: ná Gent de stad met de meeste monumenten, ná Antwerpen toch de dichtstbije grote stad – en vóór Brussel toch heus hoofdstad geweest, zij het maar kort, maar toch: Margaretha van Oostenrijk had hier haar hof en de Hoge Raad sprak recht voor alle Nederlanden. Zo is Mechelen middelpunt, maar altijd op de tweede plaats.

Mechelen bezoeken

Altijd als we Mechelen bezoeken zien we er huiskamers en keukentafels, want Belgische schoonfamilies ontvangen gasten nog zoals in oude boeken, met lange maaltijden en gelukkig maar weinig televisie. Hoe heerlijk ook, toch beperken we ons nooit tot die huiskamers, elke keer gaan we ook de stad in, want Mechelen is monumentaal en de gemeente is druk bezig dat monumentale beter voor het voetlicht te brengen. Haast ieder bezoek is er weer een ander plein heringericht. Mechelen verandert en het verandert ten goede.

Graag verleid ik anderen om Mechelen te bezoeken. Dat doe ik niet om het chauvinisme van m’n vriendin wat op te stoken – daar is ze ook niet gevoelig voor, tenzij ze op de Grote Markt staat en naar de kathedraal kijkt, maar dan bezwijkt iedereen. Nee, ik doe het omdat ik meen dat Nederlandse toeristen Mechelen niet mogen missen. Mechelen is een Belgische parel die nog onvoldoende is ontdekt.

Mechelen op app

Mensen verleiden om Mechelen te bezoeken, dat kan op allerlei manieren. Meestal beperk ik me tot wat enthousiaste adviezen in de kroeg tegen mensen die net ’n Gouden Carolus hebben besteld. Mechels bier als amuse voor de rest van de stad… Maar waarom pak ik ’t niet groter aan? Met Walk the City, de rondleidings-app waarover ik al eerder schreef, heb ik een route uitgestippeld en van die route verwacht ik nu veel. Ik hoop dat in 2016 meer geïnteresseerden dan ooit mijn rondje maken, langs oude en nieuwe waters die sijpelen door deze oeroude en opgefriste stad, met blinkende stenen en donkere spelonken vol geschiedenis. Beminnelijk Mechelen heet de rondleiding.

Mechelen beminnen

Mechelen beminnen moet ieder voor zichzelf doen, natuurlijk. Ik doe het zelf ook op m’n eigen manier, in weer een ander tempo dan de Mechelaars zelf, voor wie zoiets toch eerder nostalgie is. Dat ik die verwarde dame in de stationshal zovele jaren geleden afgewezen heb spijt me niet, maar ik ben blij dat ik er nadien zo dikwijls ben teruggekeerd en er voor ’n beetje wel zal blijven, alsof Mechelen dan toch ’n lotsbestemming is.