Tag Bierrecensie

1
Bierrecensie: Weiherer Zwickerla hell
2
Bierrecensie: Rampzalig (Vlielands bier)
3
Proeverij: Scandinavische bieren in Alkmaar
4
Tekstschrijver: teksten over bier
5
Bierrecensie: Luvanium Cuyt
6
Bierrecensie: Nognietnaar Huismus
7
Bierrecensie: Fuut Fieuw
8
Bierrecensie: Warsteiner Braumeister
9
Bierrecensie: Leopold 7
10
Bierrecensie: Bevog-proeverij

Bierrecensie: Weiherer Zwickerla hell

In mijn vorige blog over pilsschaamte had ik het er al over: dat Zwickerla van brouwerij Kundmüller uit Weiher, dat is heel best. Ik dronk ’t al even geleden voor ’t eerst bij café In de Wildeman in Amsterdam en daarna nog wel ’ns bij ’t Kelkje en steeds beviel ’t me geweldig. Maar hoe herbeleef ik die herinnering, als zulk bier tegelijk zo lastig te krijgen is? Nu, het geluk lachte me toe: toen ik vrijdag bij de Bierhut in Castricum binnenging stonden er precies twee flesjes van. Dat is toch dicht bij huis! Gelegenheid dus voor een nauwkeuriger bespreking.

Bier uit Weiher

Toen ik in februari dit jaar in de trein naar Wenen zat – niet mijn gewoonte, maar ik was op reis, met Boedapest als einddoel – raakte ik aan de praat met een vriendelijke Duitse heer die er in Regensburg uit moest. We hadden het over het landschap, over de kleur van Neurenberg, over de sneeuw en over de Brexit – maar uiteraard ging het ook over bier. De heer boog wat naar voren en gaf me z’n Geheimtipp: een echt goede, kleine Frankische brouwerij zou ik vinden in het dorpje Weiher.

„Dat dorp ken ik,” antwoordde ik naar waarheid, „ik ben daar geweest.” Weiher is een mooi dorpje in een mooier dal, niet ver van Bamberg vandaan, die mythische bierstad waar iedereen met ’n hart voor Duits bier heen wil (en wie er al geweest is, wil terug). In Bamberg ben ik al vaker geweest dan in Boedapest. De laatste keer gingen we op de terugweg langs Weiher en daar dronk ik toen al bier van die sympathieke brouwerij daar, brouwerij Kundmüller. Hun assortiment is plezierig gevarieerd: van IPA tot Schwarzbier, van rookbier tot pils. En ze brouwen daar dus Zwickerla. Verderlezen…

Bierrecensie: Rampzalig (Vlielands bier)

vlielands-bier

Het Texelse veerpontje naar Vlieland

Omdat ik zo van de Wadden houd, wordt mij wel ‘ns Waddenbier geschonken. Dat kan Texels bier zijn, maar als ’t meezit is het iets onbekends van één van de andere eilanden. Ik proef natuurlijk graag nieuwe dingen. Onlangs werd mij ’n flesje Vlielands bier bezorgd, met de weinig bemoedigende naam Rampzalig – dat kon alleen maar meevallen en dat deed het dan ook.

Wie brouwt Rampzalig?

Het etiket was niet direct geruststellender dan de naam. Het is mij niet helemaal duidelijk welke brouwerij ik aan dit bier moet verbinden. Het is gebrouwen bij de Naeckte Brouwers, dat stond er eerlijk op, en het adres wat vermeld werd moet ook dat van de Naeckte zijn (hoewel de postcode niet klopte). Een huurbrouwsel, maar hoe heet de huurder dan? Hun namen staan óók op het etiket: Henriëtte Waal en Bojan Bajic. Informatief – maar hoe heet nu hun brouwerij? Die noteerde ik dan maar als “naamloos”. Wat ook wel prettig mystiek is, natuurlijk, dat past vast bij ’t Wad.

Indrukken van ’n Vlielands bier

Hoewel het Vlielandse bier zichzelf dus liet ontmaskeren als ’n brouwsel uit Amstelveen, heb ik ’t toch geproefd als was het echt Vlielands. Dat kon ook best, want er was iets Waddenachtigs aan. Dat zat al in de geur: die was wat ijzerachtig, hard, met op de achtergrond dan, haast honigzoet, de weldadige moutigheid van ’t eigenlijke bier. Het Texelse water is ijzerachtig, dat is bekend (het maakt het goed houdbaar en dus was het erg geschikt voor de VOC-schepen, die het insloegen aan Oudeschild); het Vlielandse water kan dat ook wel wezen, dat zou de geur verklaren. Verderlezen…

Proeverij: Scandinavische bieren in Alkmaar

Daags voor de kermis was er in Alkmaar nog ‘ns ’n bierproeverij, en die woonde ik bij. Het thema, Scandinavische bieren, was voor mij reden genoeg er heen te willen, want ik houd van het reizen om bier, ook als ik daarvoor niet echt op reis raak – het proeven van andere landen en andere bierculturen is een tijdverdrijf op zich. De proeverij vond plaats bij het Koffiehuis, aan de Gedempte Nieuwesloot, daar waar gisteren de kermis al klaarstond, zwijgend en nog zonder lichtjes. Om acht uur stapte ik er binnen.

Zeglis en Scandinavië

Alkmaar veinst geen Vikingverleden en ook anderszins ligt een Scandinavisch thema in de kaasstad weinig voor de hand. Toch is er een link en die link hangt weer direct samen met brouwerij Zeglis, waarover het op dit blog al vaker is gegaan. De brouwer van Zeglis, Tim de Goede, is namelijk scandinavist, in de brede zin des woords: als taalkundige leerde hij niet alleen de talen van Denemarken, Zweden en Noorwegen, hij is ook in staat de meest buitenissige dialectverschillen tussen de Noorse bergdorpjes op te sommen, een kunstje waar ik natuurlijk niet ongevoelig voor ben. Tim reisde veel in de verschillende Scandinavische landen en is ook meer dan vertrouwd met de bieren daar. Het was dan ook vanzelfsprekend dat deze Alkmaarse brouwer de avond zou leiden, al was het maar om passende nazorg te kunnen bieden aan proevers die struikelden over de namen van de bieren.

Onbekend Scandinavisch bier

scandinavisch-bier-traditieScandinavisch bier is in Nederland redelijk verkrijgbaar. Het Deense Mikkeller is haast net zo klassiek als De Molen, Struise of Flying Dog, en niet ten onrechte, want Mikkeler heeft prachtige recepten en bovendien hebben zij veel gedaan voor de bierrevolutie in het Hoge Noorden, door samen te werken met andere brouwers (bv. Lervig, ook geen onbekende meer). Tim hielp ons evenwel snel uit de droom: vanavond geen Mikkeler en ook geen Omnipollo of Närke uit Zweden, geen Amager en geen Haandbryggeriet – onbekender bier had de voorkeur. Onbekende landen ook: we zouden bieren uit IJsland, Finland en de Faeröer proeven. En was er nu wel of niet iets Nederlands bij? ’n Bierreis zou ’t in ieder geval worden.

Verderlezen…

Tekstschrijver: teksten over bier

pils

Als zelfstandig tekstschrijver ben ik natuurlijk in de eerste plaats breed inzetbaar. Over allerlei onderwerpen kan ik voor u schrijven, als ik maar over de juiste informatie beschik. Slechts zelden verkoop ik “nee”, eigenlijk alleen als ik merk dat een onderwerp ál te ver van me af staat. Dat is dan eerlijkheid. Ook eerlijk: ik heb natuurlijk wel ’n paar specialiteiten. Wie dit blog ’n beetje kent zal wel weten welke. Voor teksten over bier kunt u bijvoorbeeld uitstekend bij mij terecht.

Webteksten voor brouwers

Klanten vinden mij online en meestal vinden ze mij omdat ze naar webteksten zoeken. De moderne tekstschrijver schrijft vooral voor het internet. Ook teksten over bier zijn meestal voor dat internet bedoeld. Heel simpel: een brouwer wil een website, om zich aan zijn klanten voor te kunnen stellen, en vraagt mij om die teksten voor hem te schrijven. Dat kan ik net zo goed als een brouwer brouwen kan. Verderlezen…

Bierrecensie: Luvanium Cuyt

Vergeten stijlen zijn tegenwoordig haast minder vergeten dan de moderne. Om die moderne niet te vergeten dronk ik verleden week dubbel. Vandaag bracht de trein me naar Leuven, mijn oude liefde, de stad van mijn studententijd. Ik zal er vast nog wel wat dubbels en tripels gaan tegenkomen, maar het eerste wat ik dronk was een vergeten bier, dat een paar jaar geleden in Nederland in ere werd hersteld: kuit. Jawel, ik vond kuitbier in België! Hier gebrouwen, ook hier aan de vergetelheid ontrukt.

Kuitbier

Kuitbier is bier met veel graan: naast gerst hoort er tarwe en haver in. Dat was vroeger geen bijzonderheid in deze streken, Nederlands bier, en ook Belgisch bier, want we waren toen nog een continuüm – enfin, óns bier, dat was bier gebrouwen van allerhande granen, gemout en ongemout, gebrand of niet, soms met kruiden en soms met hop. Kuitbier hoort bij de hoppige bieren, blond, fris, troebel.

Ook in Leuven wordt de biergeschiedenis meer en meer recht gedaan, al domineert InBev er meedogenloos de skyline. Leuven is een stad met een traditie van tarwebier, dus het kuitbier heeft hier minstens zoveel recht als in Holland. Hoe smaakt Leuvens kuitbier?

Luvanium Cuyt geproefd

Luvanium CuytLeuvens kuit, dat is Luvanium Cuyt. Een bier dat heerlijk troebel oogt: geel in heldere en duistere tinten, graanachtig geel, ondoorzichtig blond. De geur is ook graanachtig, maar ook droog, een Belgisch gist heeft hier zijn werk gedaan. Een zuchtje zwarte bessen. Toch vooral: graan en hop, de smaken die ik verwacht in een kuitbier.

De smaak van Luvanium Cuyt maakt korte metten met eventuele valse verwachtingen: ja, dit is een kuit, niet één of andere gistrijke tripel. Vol is de mond, vol van smaken die herinneren aan vers brood, de damp in een brouwerij, en gek genoeg ook aan het witbier dat hier in de streek nog gebrouwen word. Tarwe, natuurlijk, en ook haver, die alles verzacht en verbindt. Een prettige bitterheid houdt stand, limoenachtig, maar de balans slaat nooit over naar alleen maar bitter, het moutprofiel is immers rijk genoeg.

Dit is een goede binnenkomer. Een bier dat herinnert aan de eerste schreden van de Nederlandse bierrevolutie. Maar Luvanium Kuyt is zeker Belgisch, en zeker Leuvens: dat bedoel ik hier als tegenstelling. Belgisch, omdat het niet los staat van de moderne Belgische cultuur, maar ook Leuvens, omdat het teruggrijpt op bieren die ooit verdwenen ten faveure van die moderne Belgische biercultuur. Hulde voor deze wedergeboorte.

Luvanium Kuyt kort

  • Luvanium Cuyt, 6,5%
  • Geproefd 25 januari 2016
  • bij: De Metafoor
  • Leuven

Bierrecensie: Nognietnaar Huismus

Precies een maand geleden besprak ik hier een bier van Bird Brewery, Fuut Fieuw. Dat leverde aardige reacties op en extra Alkmaarse interesse in deze Amsterdamse brouwerij. Toen er pas geleden een nieuw bier gelanceerd werd vond dat dan ook snel z’n weg naar de Kaasstad en gister dan werd de Bird Brewery Nognietnaar Huismus aangesloten. Een donker bier in rechte glaasjes, een American Brown Ale met wederom een aansprekende vogelnaam.

Bier voor na de zomer

Bird Brewery Nognietnaar HuismusDe Fuut Fieuw was wel een echt zomerbier geweest, met flink wat hop want hop verfrist. Deze week werd de Fuut Fieuw dan ook nog regelmatig besteld, want de zomer hield eerst maar niet op. Het weekend bracht het koele, maar zachte nazomerweer waar de brouwers op gerekend moeten hebben. Van de Nognietnaar Huismus verwachtte ik wel weer hoppigheid, maar dan wat warmer, gloeiender.

De kleur en de geur (iets fruitig – gist?) klopten met die eerste verwachting, maar de eerste slok verraste meteen. De Nognietnaar Huismus is geen klassiek nazomerbier, het is een bier met een beet. Aroma’s van koffie, cacao en noten komen direct naar voren – en warempel, ze bleken op de site ook zo te zijn aangekondigd. Bij tapbier komt natuurlijk geen etiket, dus was er de verrassing, maar aangename verrassing.

Het fruit van koffie

Het aroma was natuurlijk ook wel gelaagder en maakte het fruit dat ik voor het drinken rook ook zeker waar. Bessen, cassis, de vruchten van de struiken die in het najaar langs de weg pronken, waar fietsers voor stoppen… Natuurlijk, koffie heeft ook een bessensmaak. Een licht zuurtje ook (een goed zuurtje, geen paniek), waardoor ik niet alleen aan bessen en koffie dacht, maar ook aan hout en bladeren. Want het najaar brengt herfst.

Het fruit uit de koffie, noteerde ik op mijn viltje. En: Bos. Maar ook: gebakken vis. Dat is natuurlijk ’n wat malle associatie en vast het gevolg van het geanimeerde gesprek dat ik met de verkoopster van de viswinkel had (die was er ook, in het café), maar ik begrijp die associatie nog steeds wel: iets branderigs, iets eiwitachtigs, en dan het friszure aroma van de butter-en-eek of wat er verder bij de vis wordt geserveerd.

Bird Brewery Nognietnaar Huismus: eindoordeel

Als een bier zoveel associaties oproept, moet er toch wel een goed eindoordeel inzitten. Nu zou je nog kunnen veronderstellen dat die associaties misschien negatieve zijn, maar dat zijn ze voor mij niet. Ik houd van herfstgeuren en ik houd ook van gebakken vis. Ik houd van koffie en van noten en zeker ook van cacao (alleen niet van chocola). De Nognietnaar Huismus zat vol heerlijkheid. Een heel genietlijk bier dat ik dit najaar zeker vaker hoop te drinken.

Bird Brewery Nognietnaar Huismus in cijfers

Ik proefde dit bier bij proeflokaal De Kleine Deugniet te Alkmaar, op 17 september 2016.

  • Brouwerij: Bird Brewery
  • Bier: Nognietnaar Huismus
  • Alcohol: 6,4%
  • Bitterheid: 38 EBU
  • Kleur: 65 EBC

Bierrecensie: Fuut Fieuw

Deze week dacht ik zomaar even aan Engeland en aan de klassieke smaken daar, terwijl ik toch een modern hoppig biertje uit Amsterdam aan het drinken was. Het overkwam me woensdag en toen nog eens donderdag, want toen bestelde ik nog eens hetzelfde bier om notities te maken voor dit blog. Zo’n bierrecensie moet je natuurlijk niet zomaar schrijven, daar gaan dagen van studie en drankgebruik aan vooraf. Het bier: Fuut Fieuw van Bird Brewery.

Vogels en bier

Fuut FieuwDe Fuut Fieuw brengt de sympathieke watervogel weer in herinnering die in menig Hollandse sloot de aandacht trekt. Op het etiket staat een speciaal icoontje, tussen dat van de zwangere vrouw die niet drinken mag en de andere informatie – op dit icoon zien we een fuut en ook hier gaat een streep door. Futen mogen dit bier niet drinken, lijkt de boodschap.

Omdat ik de Fuut Fieuw dronk in een Alkmaars café waar wel eens badeenden in het bier worden gedompeld, echt waar, lag een andere lezing van het verbodsbord meer voor de hand. Goed te weten dat dergelijk gedrag bij dit bier door de brouwer aan banden is gelegd! Maar goed, dat is kroegcultuur. Laat ik de Fuut Fieuw recenseren.

Twee smaken tegen elkaar

Een “session IPA”, zo wordt het fuutjesbier voorgesteld, en inderdaad is het een licht alcoholisch bier. De Bird Brewery Fuut Fieuw ruikt grassig en hoppig, grassiger dan het smaakt toch wel, de bitterheid blijkt in je mond fruitig en harsig te zijn. Hoparoma’s domineren de smaak, zoals ze dat in talloze bieren doen, dat is aardig en fris, maar niet verrassend. Wat de Fuut Fieuw bijzonder maakt is dat de dominantie van de hop maar van korte duur is. Mouten winnen terrein en zo krijgt het bier een zachte, notige, “Engelse” afdronk.

Die associatie met Engels bier is natuurlijk wat clichématig, er zijn genoeg moutig smakende bieren van buiten Engeland en andersom brouwen ze in Engeland ook echt wel hopbommen zonder meer – maar toch was die associatie voor mij onontkoombaar. Ik vind het positief. De Fuut Fieuw combineert zo twee herkenbare smaken: harsige hopbitterheid en daarna moutige notigheid. Onrijp fruit en daarna gebakken brood, zoiets.

Die twee smaken zo tegen elkaar geven dit bier een opmerkelijke balans. De smaak is niet één wollig geheel van compromissen, zoals dat vaak wel zo is bij een bier dat je van lieverlee “evenwichtig” noemt, de smaak bestaat uit twee uitgesproken tegenstellingen en ze volgen elkaar óp.

Bird Brewery Fuut Fieuw: oordeel

Als een bier session IPA heet, dan tempert dat op de een of andere manier de verwachtingen. Alsof het maar iets gewoons voor tussendoor is. De Fuut Fieuw is dat niet. De twee tegengestelde smaken die je in dit bier kunt herkennen, en die je in je beleving tegen elkaar kunt laten strijden, maken het bier aangenaam complex. De Fuut Fieuw is dan ook een heel mooi bier. Zo doet het z’n naam wel eer aan: voor wie er oog voor heeft, is die doodgewone watervogel immers ook van een exotische schoonheid, waar je de tijd voor zou moeten nemen.

Bird Brewery Fuut Fieuw in cijfers

Ik proefde dit bier bij proeflokaal De Kleine Deugniet te Alkmaar, op 17 en 18 augustus 2016.

  • Brouwerij: Bird Brewery
  • Bier: Fuut Fieuw
  • Alcohol: 4,6%
  • Bitterheid: 32 EBU
  • Kleur: 22 EBC

Bierrecensie: Warsteiner Braumeister

Warsteiner BraumeisterNadat ik vorige zomer voor pils pleitte, is er inderdaad ’n kleine pilsrevolutie gekomen, niet zozeer als gevolg van mijn pleidooi, maar als bevestiging. Kleine brouwers zijn echte pilseners gaan brouwen en de grote pilsmerken zijn op hun buurt begonnen de grenzen van de stijl te verkennen – van Gulpener tot Heineken. Toen ik zag dat Warsteiner Braumeister op de markt bracht, ter ere van 500 jaar Reinheitsgebot, dacht ik dan ook dat dit bier in die trend zou vallen.

De verwachting van pils

Duitsland is pilsland, meer dan Nederland, en ze kunnen er ook echt heel degelijk pils maken. De bitterheid van Jever is een prachtig voorbeeld van wat deze stijl, ook in grote hoeveelheden, vermag. De kleine brouwers met hun ongefilterde pilsjes zijn een lichtend voorbeeld voor iedere Nederlandse brouwer die zich aan pils wil wagen. Maar Warsteiner is toch niet helemaal wat je je bij Duits pils voorstelt. Het is een vrij slap, doordrinkbaar pils dat dichter bij Heineken en Jupiler ligt dan bij de goede Duitse voorbeelden.

Wat zou ik dan verwachten van Warsteiner Braumeister? Om eerlijk te zijn verwachtte ik iets als Brand UP, of misschien iets als Grolsch Extra Vers. Stiekem hoopte ik op een ongefilterd, hoppig pils in de beste Duitse en Tsjechische traditie. Iets dat ook door Gulpener gebrouwen had kunnen worden. Maar dat was meer hoop dan verwachting. Noch hoop, noch verwachting kwamen uit: Warsteiner Braumeister is geen pils. Verderlezen…

Bierrecensie: Leopold 7

België is een land van bovengistend bier, niet van pils, maar ondanks mijn pilspleidooi van vorige week drink ik zeker ook nog wel ‘ns bovengistend bier. Deze week maakte ik zo kennis met de Léopold 7 , een op het eerste zicht typisch blond Belgisch bier, waar toch iets meer mee de hand was en waar dus maar een bierrecensie over geschreven moest worden.

Belgische blonde

Na mijn eerdere pleidooi voor pils zal het niet verrassen dat ik met de Belgische blonde, als bierstijl dan, een beetje moeite heb. Het is een opvolgerstijl van pils: de blonde kleur appelleert duidelijk aan de veranderde verwachting van de bierconsument, die sinds de 20e eeuw lichte mouten verwacht, en een mooie schuimkraag. Bier is in beginsel blond, iedere andere kleur is bijzonder: zo is tegenwoordig het beeld, maar zo is het niet altijd geweest. Verderlezen…

Bierrecensie: Bevog-proeverij

In het stamcafé zei de stamgast dat hij tegenwoordig nogal gek is van brouwerij Bevog. Dat zei hij volgens mij toen we aan een Duitse diacetylbom van Vulkan zaten, want mijn herinnering smaakt naar witte chocola en brosse koeken. Brouwerij Bevog is in Nederland nauwelijks bekend, hetgeen natuurlijk meteen mijn interesse wekte, en zijn belofte dat Bevog beter brouwen kon dan Vulkan deed die interesse niet verslappen. Niet veel later werd er een proeverij belegd, in het stamcafé, op een besloten avond in juli. Dat was deze week.

Bevog, een introductie

Het doel van de proefavond was simpel: een klein groepje Alkmaarse bierliefhebbers zou kennismaken met brouwerij Bevog. Die brouwerij liet zich, weliswaar pas ’n paar biertjes later, kernachtig samenvatten als De Dochter van de Korenaer van Slovenië: moderne bieren in moderne stijlen, gebrouwen door echt Sloveens brouwtalent, maar wel net over de grens in Oostenrijk (zoals de Dochter net over de grens in België brouwt). Moet je zo’n brouwerij nou Oostenrijks of Sloveens noemen? De praktijk was die avond toch dat we het over Sloveens bier hadden. Dat klonk ook wel lekker exotisch.

Bevog brouwerij

Brouwerij Bevog past in een hausse aan nieuwe brouwerijen, haast overal in Europa, die lekker hoppige pale ales maken, en rijke, aromatische stouts. De craft beer revolution, zegt men dan, en die is alomtegenwoordig, lijkt het wel: Oostenrijk, Tsjechië, Polen, Hongarije, Italië… Ook Slovenië weet zich inmiddels door bierlanden omringd. Bevog volgt de trends en zet er nieuwe, in ieder geval op de eigen markt en wie weet ook wel in Nederland. Verderlezen…

Wat hier staat, is van Marcel Plaatsman - van mij dus. Ik heb het geschreven, anders stond 't hier niet.