Bierrecensie: Rampzalig (Vlielands bier)

Het Texelse veerpontje naar Vlieland

Omdat ik zo van de Wadden houd, wordt mij wel ‘ns Waddenbier geschonken. Dat kan Texels bier zijn, maar als ’t meezit is het iets onbekends van één van de andere eilanden. Ik proef natuurlijk graag nieuwe dingen. Onlangs werd mij ’n flesje Vlielands bier bezorgd, met de weinig bemoedigende naam Rampzalig – dat kon alleen maar meevallen en dat deed het dan ook.

Wie brouwt Rampzalig?

Het etiket was niet direct geruststellender dan de naam. Het is mij niet helemaal duidelijk welke brouwerij ik aan dit bier moet verbinden. Het is gebrouwen bij de Naeckte Brouwers, dat stond er eerlijk op, en het adres wat vermeld werd moet ook dat van de Naeckte zijn (hoewel de postcode niet klopte). Een huurbrouwsel, maar hoe heet de huurder dan? Hun namen staan óók op het etiket: Henriëtte Waal en Bojan Bajic. Informatief – maar hoe heet nu hun brouwerij? Die noteerde ik dan maar als “naamloos”. Wat ook wel prettig mystiek is, natuurlijk, dat past vast bij ’t Wad.

Indrukken van ’n Vlielands bier

Hoewel het Vlielandse bier zichzelf dus liet ontmaskeren als ’n brouwsel uit Amstelveen, heb ik ’t toch geproefd als was het echt Vlielands. Dat kon ook best, want er was iets Waddenachtigs aan. Dat zat al in de geur: die was wat ijzerachtig, hard, met op de achtergrond dan, haast honigzoet, de weldadige moutigheid van ’t eigenlijke bier. Het Texelse water is ijzerachtig, dat is bekend (het maakt het goed houdbaar en dus was het erg geschikt voor de VOC-schepen, die het insloegen aan Oudeschild); het Vlielandse water kan dat ook wel wezen, dat zou de geur verklaren.

Daarna nam de mout het over. Rookmout! Daar houd ik van. Rampzalig bleek ’n Vlielands rookbier, niet al te uitgesproken, juist zacht en zoetig, broodachtig. Mout van Weyermann? Dat zou kunnen, die heeft vaak iets honingachtigs, vind ik.

Helemaal perfect vond ik de balans met het harde water niet, het was soms alsof het water en de mout los van elkaar bestonden. Maar zeker viel er veel te proeven. Als aroma’s noteerde ik, behalve rook en brood, karamel, bessen en iets van peper (door het ijzerachtige?); zilt vond ik het bier ook, subtiel zilt weliswaar, maar de smaak kon me best meenemen naar de Waddendijk bij Oost… Het recept vermeldt dan ook dat er zeewier in de Rampzalig zit.

Rampzalig: Eindoordeel

Zelfs los van mijn Waddenliefde vind ik Rampzalig een sympathiek bier, omdat het veel meer vermag dan de risicoloze toeristenbiertjes die je al te vaak voorgeschoteld krijgt op de eilanden. Het rookprofiel is uitdagend, het zilte zeewier wat mij betreft zeker meer dan ’n gimmick. Rampzalig is ’n mooi bier dat ik zeker nog ‘ns zou willen drinken. Tegelijk denk ik dat het recept aan balans kan winnen als er ander, minder ijzerrijk water wordt gebruikt, ook al is dat dan ’n Wadse charme.

Rampzalig in cijfers

• Bier: Rampzalig
• Brouwerij: naamloos, huurgebrouwen bij Naeckte Brouwers
• Alcohol: 6,8%

Geproefd op 22 september 2017, thuis.