Bier in Mechelen

Het lot heeft ’t zo gewild dat ik dikwijls terugkeer in Mechelen. Daardoor zie ik Mechelen vaak: niet als een foto van één bezoek wat jaren geleden, maar als ’n film waarin de scènes elkaar schokkerig, maar tenminste lineair opvolgen. Zo zie ik Mechelen veranderen, ik kan er ontwikkelingen zien – en zulke ontwikkelingen zijn er ook in de beleving van bier in Mechelen.

Biercafés in stoelendans

Mechelen bierIn de Mechelse horeca is de laatste jaren veel ineens veranderd. Beroemde zaken als Den Akker en Den stillen genieter moesten hun deuren sluiten – met de laatste ging een legendarisch biercafé verloren. Ook het intieme praatcafé Borrel-Babbel stond even te koop, maar heeft na de overname gelukkig z’n karakter niet verloren. Of café d’Afspraak, ooit ’n plek voor toffe bieren en simpele vullende gerechten, nog wel echt open is durf ik niet meer te zeggen, zo vaak stond ik er voor een dichte deur.

De crisis trekt z’n littekens, zogezegd. Maar het echte schuiven is gelukkig de vernieuwing: er zijn nieuwe zaken bijgekomen op plekken waar je ze niet verwachten zou. Zo lijkt het een stoelendans van biercultuur: de vertrouwde plekken zijn verdwenen of door anderen bezet, maar andere lege stoelen zijn tegelijk weer opgevuld en dat levert de stad veel op. Niet dat Mechelen zich al meten kan met Brussel, maar er zit zeker schot in de Mechelse biercultuur.

Honoloeloe en de pop-ups

De grootste verandering is wel de komst van het café Als ik mijn ogen toedoe, ben ik in Honoloeloe. Dat is gevestigd op de Grote Markt, vanouds toch ’n plein met vrij inwisselbare terrascafés waar iedereen aan de Duvel zit. Duvel wordt ook op het terras van Honoloeloe veel besteld, maar dat is eigenlijk een zonde, want dit is nou juist een café dat ándere bieren verkoopt, zelfs van De Molen en van To Øl. Zelf dronk ik er verrassende nieuwe bieren van nieuwe brouwerijen uit de omgeving, Vleesmeester met z’n Bittere bloemen bijvoorbeeld, maar ook het geweldige pils van The Ministry of Belgian Beer…

Verderop in de stad ontsprongen er pop-ups, tijdelijke zaakjes in vastgoed dat anders toch maar leeg staat. Veel pop-ups deden iets met koffie en er waren er ook die wel beweerden iets met bier te doen, maar toch niet voorbij de gewone InBev- en Moortgatbieren kwamen, aangevuld met Gouden Carolus, het bekende en terecht gewaardeerde stadsbier van Mechelen. Verrassender vond ik dan Minimaal, in de Onze-lieve-Vrouwestraat, waar ze een kleine, maar ongewone bierkaart hadden (maar ook hier niet zonder Gouden Carolus, natuurlijk).

Mechelse smaken

Bij mijn laatste bezoek aan Brussel merkte ik op hoezeer IPA daar in opmars was. In Mechelen, de stad van de prachtig bittere Gouden Carolus Hopsinjoor en de plezierige Maneblusser van dezelfde brouwerij, zou je meer dan in andere Vlaamse steden een waardering voor hop verwachten. Bij Honoloeloe zag ik inderdaad hoppige bieren besteld worden, maar zelfs daar incidenteel – voor het al genoemde pils waarschuwde het personeel de argeloze terraszitters vooraf, blijkbaar was het toch al te vaak als “te bitter” teruggestuurd.

Dat beeld was nog sterker elders in de stad: de harde bitterheid van de IPA’s werd vermeden, de nieuwe bieren op de kaart waren toch eerder zurig (geuze-achtig) of kruidig (tripels met wat extra karakter). De Hopsinjoor, die toch prima te overtreffen is in bitterheid, had maar weinig concurrentie. Toch denk ik dat ook dat wel veranderen zal. Bij Honoloeloe geloven ze erin en de vriendelijke thuisbrouwer die ik bij Borrel-Babbel ontmoette, en me een pracht van ’n stout vol hop én peper liet proeven, heeft genoeg talent om ook andere terraszitters te overtuigen.

Mechelen als bierbestemming

Al jaren is Mechelen een populaire bierbestemming dankzij brouwerij Het Anker (Gouden Carolus). Dat zal het ook blijven, want deze brouwerij is een vaste waarde. Maar mooier is dat Mechelen als bierbestemming nu ook echt begint te groeien, haast als gevolg van de crisis en de stoelendans die daar de uitloper van was. Er is ruimte gekomen voor nieuwe ideeën, van pop-ups tot in Honoloeloe, en de nieuwe generatie brouwers en proevers staat klaar om de Mechelse maan nog helderder te laten schijnen. Die ontwikkeling stemt dorstig.

Wat hier staat, is van Marcel Plaatsman - van mij dus. Ik heb het geschreven, anders stond 't hier niet.