Bier om mee te beginnen

Het leven van Roel begon met een biertje. Zelf dronk hij daar niet van, uiteraard niet, maar om zijn geboorte te vieren is er een bier gebrouwen dat ik, zijn vader, me zeker laat smaken. Roel is de broer van Siem en Siem is mijn eerste zoon, over wie ik hier al eerder schreef. Ook Siems komst werd met een geboortebier opgeluisterd. In beide gevallen werd dit bier gebrouwen door Brouwerij Zeglis uit Alkmaar, in een kleine oplage uiteraard – de installatie voor testrecepten bewijst zo zijn nut.

Siem werd geboren op 31 mei 2017. Zijn bier: een milkstout, licht van alcohol, pikzwart van kleur. In de smaak chocolade, de geur van tropisch hardhout, de tinteling van verse koffie. Het was een bier dat ik zeker lekker vond, maar vooral op de voorkeuren van Siems moeder ontworpen was. Die houdt echt veel van milkstout. We hebben het laatste flesje samen opgedronken toen Siem een half jaar oud was. Daarna is dit bier nooit meer opnieuw gebrouwen.

Vaders favoriet

Voor het tweede geboortebier heeft de brouwer van Zeglis zich niet door de smaak van Roels moeder, maar door die van Roels vader laten leiden. Wie dit blog ’n beetje volgt kent mijn voorkeuren wel: ik houd van licht, doordrinkbaar bier met een wat grassige hoptoets. Een traditioneel Engels bitter of een Duits Keller – dat zijn mijn favoriete stijlen, en daar waar die stijlen overlappen, daar moet je mijn smaak zoeken. Die uitdaging was Zeglis duidelijk toevertrouwd. Roels bier is een Britse pale ale (dus: een blonde bovengister), die tegelijk herinnert aan aromatische Kellerbiere als Weiherer Zwickerla, een persoonlijke favoriet.
Brits zijn de ingrediënten: hop uit Kent, een echt Engels gist… Het mineraalrijke Alkmaarse water heeft ook wel iets Engels en pakt die ingrediënten dus goed op. Maar echt Nederlands is de basis: vloermout van eigen bodem. De broodachtige aroma’s van deze vloermout doen niet alleen aan Duitse bieren denken, maar ook aan Litouwse, een andere liefhebberij van mij, waar ik ook al dikwijls over geschreven heb.
Een naam heeft het bier eigenlijk niet, omdat dat niet hoeft. “Roels Geboortebier” is mooi genoeg. Maar als knipoog naar de huidige politieke consternatie, zou ik “Roel Britannia” nog wel aardig vinden. Maar dat is dan meer voor de markt. Nu dient dit bier enkel als verfrissing voor onszelf en onze kraamvisite. Wat zou ’t op de markt komen?

Een nieuw begin?

Er komt toch ’n boel samen in dit bier. Het lijkt haast een besluit, een samenvatting: het smaakprofiel van de ervaren bierdrinker die nu papa is en bijgevolg toch net wat minder aan drinken toekomt. Maar zo zie ik dit bier niet. Ik denk dat dit bier juist een begin kan zijn van nieuwe verkenningen, uiteraard met mate – maar daar leent het zich dan ook voor, want ook dit bier heeft een laag alcoholpercentage. De hoge percentages lijken me ook een voorbijgaande mode. 5% is echt zat voor een bier en minder is helemaal niet erg.
Zeglis kan met dit basisrecept heel wat kanten op. Dat proefde ook de brouwer wel tijdens de kraamvisite. Hoewel Siems milkstout ook erg geslaagd was, is die niet op de markt gebracht. Er is eenvoudigweg weinig markt voor deze stijl. Voor ’n Roel Britannia is merkbaar meer markt. Een toegankelijk, fris bitter bier zonder te veel fratsen – dat gaat er best in.
Het aardige van deze pale ale is dat er ook allerlei uitbreidingen denkbaar zijn. Een versie met andere, meer uitgesproken hop – ja, dat is vast smakelijk. Een versie met kruiden – ook. Als basis van een verse Radler – waarom eigenlijk niet? Pers een citroen en doe je ding. Of je laat ‘m trekken met wat groene thee, of je brouwt een variant met een beetje rookmout, blijf er vooral mee experimenteren. Dit bier is een basis om mee door te groeien.

Echt van Roel

Zo is dit bier natuurlijk ook een welkome metafoor voor onze kleine man, die deze week nog meer de aandacht trok dan welk biertje ook. Hij is geboren en goed gezond, hij is af, hij is perfect – en tegelijk is dit nog maar het begin. Hij kan nog honderd dingen worden. Aan ons, zijn ouders, de taak om hem alle vrijheid te geven om te worden wat hij zelf het fijnste vindt, zijn eigen favoriet.