Een Wave van verengelsing
Wie over taal blogt ontkomt maar moeilijk aan het onderwerp verengelsing, waar iedereen wel een mening over heeft en waarvan iedereen ook verwacht dat ik er een mening over heb. Gelukkig heb ik die mening, en die mening is dat er met ’n leenwoord op z’n tijd niks mis is, maar dat nodeloos Engels aanstellerij is en domeinverlies van het Nederlands (bijvoorbeeld in het onderwijs of in de Amsterdamse horeca) een slechte zaak is. Geen heel originele mening verder, dus ook geen reden om veel over verengelsing te bloggen, maar soms kan ook ik me niet inhouden.
Nodeloos Engels
Laat ik eerst, voor ik mijn aanklacht begin, maar verduidelijken wat ik nou eigenlijk nodeloos Engels vind. Mij hoor je niet protesteren tegen een woord als “computer” en zelfs niet tegen staande uitdrukkingen als “not amused” of “what’s in the name”. Dat het Engels soms tegen het Nederlands aanschurkt, ach, dat is prima, taalcontact is immers een fascinatie van mij, en taalcontact is er met zoveel talen.
Nee, nodeloos Engels is Engels dat er niet is om te communiceren (voor “computer” is gewoon geen algemeen begrepen Nederlands alternatief), niet om een geestig understatement te laten vallen en ook niet om naar iets te verwijzen (Shakespeare citeren moet maar mogen), nodeloos Engels is er om geen reden dan dat Engels zelf. Kijk mij ‘ns hip doen, ik zeg iets in het Engels dat niet in het Engels hoeft. Mensen die “Oh my God” krijten in plaats van “o mijn God” of iets wat nog dichter bij henzelf ligt.
The Wave op Marken
Nu komt nodeloos Engels nog wel ‘ns voor in bedrijfstakken waar aanstellerij deel van het verdienmodel is. Je ziet nodeloos Engels vaak in vacatures staan. Dat is irritant, maar de symbolische waarde ervan is niet zo groot. Erger wordt het als musea op de Engelse tour gaan, dan zijn toch plekken waarvan je verwacht dat ze enige achting voor onze taal en ons erfgoed hebben. Maar het kan nog gekker: een monument voor zoiets Nederlands als de Watersnood van 1916, op zo’n Nederlandse plek als het eiland Marken, wat voor naam geef je dat?
The Wave (bron: Vangeemen.nl)
The Wave dus, zo gaat het heten, het monument dat vandaag wordt onthuld door minister Schultz van Haegen. Een monument voor slachtoffers die, zover ik weet, geen Engels spraken – maar het heet dus The Wave. De symboolwaarde van zoiets is toch groter dan van een vacature in de zaterdagkrant.
Verengelsing voorbij de mode
Verengelsing wordt wel ‘ns afgedaan als ’n modegril. We hebben ook Franse en Duitse modes gehad en die heeft het Nederlands ook overleefd. Ik geloof ook wel dat het Nederlands dit overleeft, dat is mijn vrees verder niet, maar door een monument, dat toch wat jaren mee zou moeten gaan, zo’n naam te geven ga je wel aan de vluchtigheid van mode voorbij. Wat ’n dwaze beslissing. Misschien kan dit bij een volgende dijkdoorbraak ongedaan worden gemaakt, maar je zou toch hopen dat er minder voor nodig is.