Het eiland Eierland
Het noorden van het eiland Texel was ooit een eiland op zichzelf, Eierland. Eierland raakte na de middeleeuwen met Texel verbonden door een zanddijk en inmiddels zijn er grote, weidse polders tussen het oude Texel en het noordereiland. De geschiedenis had anders kunnen lopen, natuurlijk, dan was Eierland misschien nog wel een apart eilandje geweest, minstens zo geïsoleerd als Vlieland, met dan één dorp waar nu De Cocksdorp ligt, wat poldertjes langs de westkust en verder veel duin. De bekende rode vuurtoren stond dan op ansichtkaarten met daaronder Groeten van Eierland…
Die verbeelding heb ik willen volgen toen ik verleden week een wandeling maakte over Eierland. Een extra eiland, tussen Texel en Vlieland in, nog plezierig rustig – zij het met wat wisselvallig weer. Dit fotoverslag is de uitwerking van die gedachte. Welkom op Eierland!
1.
De waddenkust van Eierland lijkt op die van Texel (deze eerste foto’s zijn dan ook stiekem nog bij Oost gemaakt). De Eierlanders vangen paling en andere vis.
2.
3.
4.
Langs de waddendijk is ruimte voor natuur en voor vergezichten. Bij helder weer kun je Vlieland goed zien liggen. Altijd is er de vuurtoren.
5.
6.
Het dorp ligt achter de dijk. Daar waar de duinen beginnen zijn vakantiehuisjes voor badgasten.
7.
8.
Na de huisjesparken begint een uitgestrekt, leeg duingebied. Het zicht op de zuidpunt heb ik natuurlijk niet echt kunnen fotograferen, omdat hier nu de Slufter ligt, en de Eierlandse polder: de verbinding met Texel. Maar het duinlandschap is tegelijk waarschijnlijk nu mooier dan het zou zijn geweest als Eierland nog een zelfstandig eiland was, dan zouden er vast meer huisjes en hotels gekomen zijn, zoals op de Friese wadden (en zoals op Texel bij De Koog).
9.
10.
11.
Noordwaarts gaat het pad, naar de vuurtoren, en naar de kalme stranden.
12.
Langs de zeereep glinsteren watertjes.
13.
14.
Dan: de zee.
15.
16.
17.
Achter de zeereep weer datzelfde eindeloze duinland, waar de Eierlanders vroeger eieren raapten (daarom heet het hier zo). Oriënteren is er eenvoudig: de vuurtoren zie je steeds weer aan de horizon.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
Zo bereiken we dan eindelijk het symbool van Eierland, de vuurtoren. Ooit stond die een stuk verder van zee dan nu, het eiland ging nog kilometers door, maar de zee is grillig en sloeg duinen van de noordpunt af; nu is er een dam om dat te stoppen.
25.
26.
Bij de vuurtoren kun je nu ’n halve liter Skuumkoppe drinken, maar de Texelse bierbrouwerij maakt ook al een bier met de naam Eyerlander. Misschien komt er nog ‘ns een aparte Eierlander brouwerij die de geschiedenis van dit kleine waddeneiland hoog houdt.
27.
De uitzichten op Vlieland zijn bij helder weer prachtig. Van de vastewal zie je hier niks meer. Mooi zo.
28.
29.
Het veer naar „Vlie” is onderweg.
30.
Dit stukje oostkust heeft een zandstrand, voor wie in het waddenwater wil baden. Het is ’n aantrekkelijk stuk eiland dat de overgang van duin naar polder een stuk zachter maakt.
31.
32.
33.
Een laatste zicht op de vuurtoren…
34.
De waddendijk: het zanderige land gaat hier over in de vertrouwde polder. Zo keren we terug naar het dorp.
35.
36.
37.
Reacties zijn welkom!