Deze week bekend en onbekend bier in Alkmaar, en enig rumoer, want het Alkmaarse bier komt er nu echt aan, getuige een Facebookevenement. Daar leest u binnenkort natuurlijk veel meer over op mijn blog…
Tappils: Brand en Amstel.
Nadat ik vorige zomer voor pils pleitte, is er inderdaad ’n kleine pilsrevolutie gekomen, niet zozeer als gevolg van mijn pleidooi, maar als bevestiging. Kleine brouwers zijn echte pilseners gaan brouwen en de grote pilsmerken zijn op hun buurt begonnen de grenzen van de stijl te verkennen – van Gulpener tot Heineken. Toen ik zag dat Warsteiner Braumeister op de markt bracht, ter ere van 500 jaar Reinheitsgebot, dacht ik dan ook dat dit bier in die trend zou vallen.
Duitsland is pilsland, meer dan Nederland, en ze kunnen er ook echt heel degelijk pils maken. De bitterheid van Jever is een prachtig voorbeeld van wat deze stijl, ook in grote hoeveelheden, vermag. De kleine brouwers met hun ongefilterde pilsjes zijn een lichtend voorbeeld voor iedere Nederlandse brouwer die zich aan pils wil wagen. Maar Warsteiner is toch niet helemaal wat je je bij Duits pils voorstelt. Het is een vrij slap, doordrinkbaar pils dat dichter bij Heineken en Jupiler ligt dan bij de goede Duitse voorbeelden.
Wat zou ik dan verwachten van Warsteiner Braumeister? Om eerlijk te zijn verwachtte ik iets als Brand UP, of misschien iets als Grolsch Extra Vers. Stiekem hoopte ik op een ongefilterd, hoppig pils in de beste Duitse en Tsjechische traditie. Iets dat ook door Gulpener gebrouwen had kunnen worden. Maar dat was meer hoop dan verwachting. Noch hoop, noch verwachting kwamen uit: Warsteiner Braumeister is geen pils. Verderlezen…
Alle weken drinkt Alkmaar bier. Nu ja, niet heel Alkmaar, maar in ieder geval de liefhebbers die de beste biercafés van de kaasstad weten te vinden. Deze week veel zachte smaken: ’n vriendelijk bootjesbier uit Antwerpen, subtiele rook uit Amsterdam en fijne Kent Goldings-hop in ’n zware tripel… Zo zomeren we in Alkmaar!
Tappils: Brand en Amstel.
Bierliefhebbers kunnen ook deze week in Alkmaar hun vertrouwde rondje maken; bieren uit binnen- en buitenland vloeien uit de tapkranen van de drie beste biercafés. Vraag zeker ook naar de flessen, want daar zit ook altijd wat verrassends tussen. Op tap bijzondere fruitigheden: twee soorten Rodenbach en zelfs een perenbier bij de Deugniet. Bij de Kooltuin komt het fruit uit de hop.
Tappils: Brand en Amstel.
Bier in Alkmaar is er altijd en alle dagen. De cafés in dit lijstje zijn dan ook iedere dag van de week open. Kom langs, en proef! In één geval is dat wat letterlijk, want van ’t Kooltuintje wist ik bij het ter perse gaan van dit schrijven van één tappunt nog niet wat er op zat. Ondervinding zal u dat leren.
Tappils: Brand en Amstel.
Het begint te zomeren in bierstad Alkmaar. Kuitbier en kriek doen hun intrede, de IPA’s blijven, voor wie andere stijlen proeven wil zijn er ook nog steeds voldoende opties. ’n Rondje langs de drie beste biercafés van Alkmaar verveelt niet. Dit is de taplijst van deze week.
Tappils: Brand en Amstel.
Ook deze week moeten bierliefhebbers eigenlijk ’n rondje Alkmaar doen. Dan genieten ze van mooie grachten, oude huizen en knap bier. Op deze pagina de taplijsten van onze beste biercafés…
Tappils: Brand en Amstel.
Nieuw op dit blog: de actuele taplijst van Alkmaar, met wat er nu op tap is in de drie beste biercafés van onze stad. Nu, dat is vandaag 23 mei, en uiteraard is nu morgen weer wat anders; 100% accuraat kan deze lijst nooit zijn. Maar dat hoeft ook niet. Hier heb je tenminste een globaal beeld en dat is handig. eventuele wijzigingen en aanvullingen zijn welkom als reactie.
Voor ik beschuldigd wordt van enige voorkeur: de cafévolgorde is alfabetisch.
Geniet van bier in Alkmaar!
Tappils: Brand en Amstel.
Het lot heeft ’t zo gewild dat ik dikwijls terugkeer in Mechelen. Daardoor zie ik Mechelen vaak: niet als een foto van één bezoek wat jaren geleden, maar als ’n film waarin de scènes elkaar schokkerig, maar tenminste lineair opvolgen. Zo zie ik Mechelen veranderen, ik kan er ontwikkelingen zien – en zulke ontwikkelingen zijn er ook in de beleving van bier in Mechelen.
In de Mechelse horeca is de laatste jaren veel ineens veranderd. Beroemde zaken als Den Akker en Den stillen genieter moesten hun deuren sluiten – met de laatste ging een legendarisch biercafé verloren. Ook het intieme praatcafé Borrel-Babbel stond even te koop, maar heeft na de overname gelukkig z’n karakter niet verloren. Of café d’Afspraak, ooit ’n plek voor toffe bieren en simpele vullende gerechten, nog wel echt open is durf ik niet meer te zeggen, zo vaak stond ik er voor een dichte deur.
De crisis trekt z’n littekens, zogezegd. Maar het echte schuiven is gelukkig de vernieuwing: er zijn nieuwe zaken bijgekomen op plekken waar je ze niet verwachten zou. Zo lijkt het een stoelendans van biercultuur: de vertrouwde plekken zijn verdwenen of door anderen bezet, maar andere lege stoelen zijn tegelijk weer opgevuld en dat levert de stad veel op. Niet dat Mechelen zich al meten kan met Brussel, maar er zit zeker schot in de Mechelse biercultuur. Verderlezen…
Deze week was ik in Brussel. Dat was heel aangenaam, ik zou iedereen dan ook aanraden mijn voorbeeld te volgen en spoedig ook ‘ns naar Brussel te gaan. Brussel kan bezoekers immers best gebruiken. Het bier in Brussel is een reisdoel op zich, maar Brussel is natuurlijk ook leuk om de mooie vergezichten, de oude straatjes, de goede restaurants, de groene parken en de tweetaligheid waardoor alles ’n beetje meer lijkt te vloeien. Ga er maar heen, dus, u overleeft het wel.
Wie in Brussel is hoort er bier te drinken, daar zijn de gidsjes het wel over eens. België heeft in de toeristische handboeken immers het cliché “bierland” meegekregen en de hoofdstad moet dan wel aan dat cliché voldoen, nietwaar? Het aardige nu is dat Brussel de clichés logenstraft. Ja, er is bier, maar de clichébieren uit de gidsjes (Leffe Blond, Westmalle Tripel, BelleVue Kriek) zijn er nu juist niet de meest typische. Brussel is de stad van de wilde gisten, van zure kriekbieren in plaats van aangezoete rommel, het is de stad van lambiek en geuze en sinds kort is het ook de stad van de IPA. Daarmee ontglipt Brussel de clichés over Belgisch bier als bier dat zoet, alcoholisch en goed beschouwd vooral een mode uit de jaren tachtig is. Verderlezen…
Wat hier staat, is van Marcel Plaatsman - van mij dus. Ik heb het geschreven, anders stond 't hier niet.