Pilsnijd

Leuven in last: de organisatie van Marktrock, een jaarlijks muziekfestival op de Oude Markt van deze Vlaamse studentenstad, heeft laten weten dat het sponsorcontract met Stella dit jaar is ingeruild voor een contract met Maes. Dat is nieuws. Dat is zelfs reden tot zorg, vinden veel Leuvenaars. Want Stella Artois is het Leuvense pils, niet Maes, dat komt uit de buurt van Mechelen en bovendien is het heel vies. Tenminste, dat is wat je er nu over leest.

Marktrock in tijden van Stella. Foto: Wim Deprez, Wikimedia Commons

België mag in Nederland dan voornamelijk met klassieke tripels en bijzondere traditionele bieren geassocieerd worden, eerst en vooral is België, net als Nederland, een pilsland. Pils is het meestgedronken biertype en pils is voor menig bierdrinker ook onderdeel van zijn identiteit. De kroegdiscussies die je in Nederland soms hoort over Heineken, Hertog Jan en Grolsch gaan in België over Stella, Jupiler, Cristal en Maes. O, en over Primus, soms, over Bockor misschien – enfin, over lokale pilsjes die horen bij de lokale identiteit, want in België is alles lokaal.

Maes vs. Stella: volmoutpils of marketingmaïs?

Het imago van ’n pilsje is vaak meer van marketing afhankelijk dan van de smaak, dat weet de doorgewinterde bierliefhebber natuurlijk best. Bij blindproeverijen zijn de verschillen tussen die pilsjes minimaal. Stella op Marktrock, Maes op Marktrock – maakt het nou echt zo veel uit? Wat is het profiel van beide bieren?

Stella, voluit Stella Artois, is in Nederland nauwelijks bekend, maar in de rest van de wereld is dit bier het paradepaardje van megabrouwer InBev. De marketing is al vaak genoeg bespot: Stella wordt verkocht als pils voor fijnproevers, pils voor in een “chalice” in plaats van een gewoon glas, pils voor kenners dus, want het is Belgisch. Zelfs de Leuvenaars hoofdschudden bij die marketing. In Leuven is Stella gewoon het standaardpils en dat is dat. Het is een goedkoop gemaakt bier voor de massa.

Maes is een kleiner biermerk dat zich in België lang nauwelijks kon onderscheiden. Het was regionaal verkrijgbaar en het had verder geen ambities. Net als Stella, Jupiler en Primus was het een licht pilsbier met weinig hop en met de nodige maïs in het beslag om het wat goedkoper te maken. Toen werd Maes ingelijfd bij Heineken. Slecht nieuws, zou je denken, maar opmerkelijk genoeg ging Heineken inzetten op kwaliteit: de maïs ging in de ban, het nieuwe Maes werd een “volmoutpils” met meer hop. Zo werd Maes het enige algemeen verkrijgbare volmoutpils in België (naast Heineken, dat soms nog in nachtwinkels wordt verkocht).

Pilsnijd – Bieroorlog op z’n Belgisch

De Heineken-link is koren op de molen van de misnoegde Leuvenaars die hun Stella terug willen op Marktrock. Maes wordt volop verguisd, er is een Facebookpagina gekomen, waarop boze Stelladrinkers elkaar opzwepen. Ook de kranten springen erop: Marktrock choqueert, toetert de Gazet van Antwerpen. Want Marktrock ís Stella. Nou nou.

Het stadsbestuur van Leuven kan om zoveel maatschappelijke onrust natuurlijk niet heen. Met ’n elegante schijnbeweging neemt de gemeente haar huisbrouwer nu in bescherming: de terrasvergunning op de Oude Markt, die normaal met Marktrock ingetrokken wordt om ruim baan te maken voor de bierkramen van het festival, zal dit jaar gewoon blijven gelden. Met andere woorden: voor Maes zal helemaal geen ruimte zijn, de terrassen blijven staan. Drie keer raden wat 95% van die terrassen als pilsje schenken…

Zo lijkt alles met wat ouderwets gehuichel achter de schermen weer gesust. Maes trekt aan het kortste eind. In tijden van pilsnijd werkt de ouderwetse marketing, gelardeerd met wat politiek steekspel, blijkbaar toch het beste.