Tag Nederlands bier

1
Bierrecensie: Fuut Fieuw
2
Nieuw Alkmaars bier
3
Bier in Alkmaar: taplijst 23 mei 2016
4
Bierproeverij “Gist – Chaos in bier”
5
Bier in Alkmaar
6
Het brouwboek van Johannes Wahlen
7
Pleiten voor pils
8
Bier op stikstof
9
Echt Nederlands bier

Bierrecensie: Fuut Fieuw

Deze week dacht ik zomaar even aan Engeland en aan de klassieke smaken daar, terwijl ik toch een modern hoppig biertje uit Amsterdam aan het drinken was. Het overkwam me woensdag en toen nog eens donderdag, want toen bestelde ik nog eens hetzelfde bier om notities te maken voor dit blog. Zo’n bierrecensie moet je natuurlijk niet zomaar schrijven, daar gaan dagen van studie en drankgebruik aan vooraf. Het bier: Fuut Fieuw van Bird Brewery.

Vogels en bier

Fuut FieuwDe Fuut Fieuw brengt de sympathieke watervogel weer in herinnering die in menig Hollandse sloot de aandacht trekt. Op het etiket staat een speciaal icoontje, tussen dat van de zwangere vrouw die niet drinken mag en de andere informatie – op dit icoon zien we een fuut en ook hier gaat een streep door. Futen mogen dit bier niet drinken, lijkt de boodschap.

Omdat ik de Fuut Fieuw dronk in een Alkmaars café waar wel eens badeenden in het bier worden gedompeld, echt waar, lag een andere lezing van het verbodsbord meer voor de hand. Goed te weten dat dergelijk gedrag bij dit bier door de brouwer aan banden is gelegd! Maar goed, dat is kroegcultuur. Laat ik de Fuut Fieuw recenseren.

Twee smaken tegen elkaar

Een “session IPA”, zo wordt het fuutjesbier voorgesteld, en inderdaad is het een licht alcoholisch bier. De Bird Brewery Fuut Fieuw ruikt grassig en hoppig, grassiger dan het smaakt toch wel, de bitterheid blijkt in je mond fruitig en harsig te zijn. Hoparoma’s domineren de smaak, zoals ze dat in talloze bieren doen, dat is aardig en fris, maar niet verrassend. Wat de Fuut Fieuw bijzonder maakt is dat de dominantie van de hop maar van korte duur is. Mouten winnen terrein en zo krijgt het bier een zachte, notige, “Engelse” afdronk.

Die associatie met Engels bier is natuurlijk wat clichématig, er zijn genoeg moutig smakende bieren van buiten Engeland en andersom brouwen ze in Engeland ook echt wel hopbommen zonder meer – maar toch was die associatie voor mij onontkoombaar. Ik vind het positief. De Fuut Fieuw combineert zo twee herkenbare smaken: harsige hopbitterheid en daarna moutige notigheid. Onrijp fruit en daarna gebakken brood, zoiets.

Die twee smaken zo tegen elkaar geven dit bier een opmerkelijke balans. De smaak is niet één wollig geheel van compromissen, zoals dat vaak wel zo is bij een bier dat je van lieverlee “evenwichtig” noemt, de smaak bestaat uit twee uitgesproken tegenstellingen en ze volgen elkaar óp.

Bird Brewery Fuut Fieuw: oordeel

Als een bier session IPA heet, dan tempert dat op de een of andere manier de verwachtingen. Alsof het maar iets gewoons voor tussendoor is. De Fuut Fieuw is dat niet. De twee tegengestelde smaken die je in dit bier kunt herkennen, en die je in je beleving tegen elkaar kunt laten strijden, maken het bier aangenaam complex. De Fuut Fieuw is dan ook een heel mooi bier. Zo doet het z’n naam wel eer aan: voor wie er oog voor heeft, is die doodgewone watervogel immers ook van een exotische schoonheid, waar je de tijd voor zou moeten nemen.

Bird Brewery Fuut Fieuw in cijfers

Ik proefde dit bier bij proeflokaal De Kleine Deugniet te Alkmaar, op 17 en 18 augustus 2016.

  • Brouwerij: Bird Brewery
  • Bier: Fuut Fieuw
  • Alcohol: 4,6%
  • Bitterheid: 32 EBU
  • Kleur: 22 EBC

Nieuw Alkmaars bier

brouwerij ZeglisDe vaste lezers van mijn blog hebben er al wel iets van meegekregen, want door mijn enthousiasme kon ik het toch niet helemaal voor me houden: Alkmaar krijgt weer Alkmaars bier. Echt Alkmaars bier, gebrouwen door een Alkmaarse brouwerij, die ook echt de ambitie heeft zijn ketels hier in de kaasstad neer te zetten. Dat is voor een Alkmaarse bierliefhebber natuurlijk echt geweldig nieuws.

Wat ontbrak aan bierstad Alkmaar

Toen ik eind vorig jaar in kaart bracht hoe het er voor stond met bier in Alkmaar, toen was ik over heel wat zaken tevreden, maar klaagde ik toch ook wel over het gebrek aan een Alkmaarse brouwerij. Het verkwikkelijke Alkmaars Blondje komt eigenlijk uit Limmen, het eigen bier van café De Koning komt uit Heiloo. In het verleden hadden we een Alkmaars bier uit Heerhugowaard. Natuurlijk, het is eigenlijk allemaal één agglomeratie, één stad, Groot-Alkmaar… Maar toch. Bier moet lokaal zijn, dat is leuk en het is ook hip.

Ook nu, in juli 2016, heeft Alkmaar nog geen echte eigen brouwerij, er staan nog geen ketels in de stad, behalve dan de kleine ketels van de hobbybrouwers. Maar nu is er tenminste de hoop dat die er wel gaan komen. Er komt een brouwerij en die heet brouwerij Zeglis. Verderlezen…

Bier in Alkmaar: taplijst 23 mei 2016

Nieuw op dit blog: de actuele taplijst van Alkmaar, met wat er nu op tap is in de drie beste biercafés van onze stad. Nu, dat is vandaag 23 mei, en uiteraard is nu morgen weer wat anders; 100% accuraat kan deze lijst nooit zijn. Maar dat hoeft ook niet. Hier heb je tenminste een globaal beeld en dat is handig. eventuele wijzigingen en aanvullingen zijn welkom als reactie.

Voor ik beschuldigd wordt van enige voorkeur: de cafévolgorde is alfabetisch.

bier alkmaarGeniet van bier in Alkmaar!

De Boom

Tappils: Brand en Amstel.

  • De Koninck – 5%
  • Grimbergen blond – 6,5%
  • Grimbergen dubbel – 6,5%
  • Brand Imperator – 6,5%
  • Grolsch Weizen – 5,5%
  • Jopen Disco Bitch – 6%
  • Dampegheest Alkmaars Blondje – 7,5%
  • Van Moll Fruity Loops – 6%

De Kleine Deugniet

Verderlezen…

Bierproeverij “Gist – Chaos in bier”

Niet iedereen was erbij, maar voor wie er wel bij was is dit blog: mijn proeverij Gist – Chaos in bier op de avond van 5 april, gehouden bij eetcafé De Binnenkomer in Alkmaar. Bij deze proeverij ontdekten we de smaak van gist aan de hand van enkele klassieke en minder klassieke bieren. Bij het bier kwamen hapjes.

Bieren en bierhapjes

bierproeverijDit blog is er voor proeverijbezoekers die precies willen weten wat ze nou gedronken en geproefd hebben. Alle bieren zijn geleverd door Bier&Co, alle hapjes zijn bedacht en bereid door de mensen van De Binnenkomer. Verderlezen…

Bier in Alkmaar

Bier in AlkmaarVolgend weekend, van 18 tot 20 december, vindt in Alkmaar weer het jaarlijkse kerst- en winterbierenfestival plaats bij proeflokaal De Kleine Deugniet. Een kleinschalig evenement is dat, niet iets waarvan ik verwacht dat het biertoeristen uit heel Nederland trekt, en toch is dit kleine festival voor mij een belangrijk puzzelstukje in het verhaal van bierstad Alkmaar. Want een bierstad is Alkmaar, zoals Alkmaar ook kaasstad is.

Alkmaars eigen bierrevolutie

Drie jaar geleden vond de eerste editie van het kerst- en winterbierenfestival. Het idee ervoor was in november 2013 ontstaan. “Iets leuks met bier” moest er komen, op een viltje stonden ideeën, eigenlijk maar wat losse ideeën, want Alkmaar was toen nog niet echt een bierstad. Wat wilde het publiek? Wie was het publiek? Wáár was het publiek? Als experiment begon dit festival, waarbij het nieuwe Belgische biercafé wat bijzondere winterbieren uit het klassieke bierland serveerde, en het zou ’n succes worden.

In de jaren die volgden werd de bierkaart in het Belgische biercafé een stuk spannender, met zeldzame IPA’s en porters en zelfs geuze, en tegelijk werden ook elders in de stad bierkaarten herschreven en evenementjes bedacht. De tijd was er rijp voor: ook Alkmaar kreeg, in navolging van Haarlem en Amsterdam, een biercultuur. Verderlezen…

Het brouwboek van Johannes Wahlen

Archief Alkmaar

Het archiefgebouw in vroeger tijden

In het archief van Alkmaar, gevestigd in een oud schoolgebouw niet ver van het station, bevinden zich behalve foto’s, boeken en brieven ook bierrecepten. Het bekendste en mooiste bierige archiefstuk dat in Alkmaar te bewonderen valt moet toch wel het brouwboek van Johannes Wahlen zijn, of, in de spelling die op de kaft staat, Brouw-Boeck, met de fraaie ondertitel Mijne geliefkoosde uren. Het jaartal is 1862.

Het handschrift van een bierbrouwer

Het brouwboek is met de hand geschreven, in een sierlijk en goed leesbaar schrift. Toen ik het bestudeerde hoefde ik maar ’n enkele keer moeite te doen om ’n woord goed te lezen. Dat alleen al is een prestatie, maar echt bijzonder zijn de kleurige tekeningen die Wahlen naast zijn teksten maakte, tekeningen waarop de 19e eeuwse brouwpaktijk staat afgebeeld. Het brouwboek is een klein monumentje voor het brouwwezen, een sieraad voor de Alkmaarse biercultuur. Verderlezen…

Pleiten voor pils

“Jij bent bierkenner, toch?” Als die vraag op me af komt voel ik dat ik mij moet verdedigen. Ik wil immers geen bierkenner zijn, of zytholoog, zoals je dat soms hoort noemen. Bier kun je niet kennen, bier kun je liefhebben. “Nee, ik ben een bierliefhebber,” zeg ik dan ook altijd. Gelukkig haalt de volgende vraag die hier haast standaard op volgt me ook zonder bescheidenheid wel van m’n voetstuk: “Hou jij nou van Heineken of van Amstel?” Bier, dat is immers in de eerste plaats pils, hoezeer de zelfverklaarde bierkenners ook anders beweren.

pils

Plaas aan ’t pils

Er is een tijd geweest dat ik pils irritant vond, misschien wel door gesprekjes als het bovenstaande. Onder bierliefhebbers is het ook bon ton om over pils stoere en ongenuanceerde dingen te zeggen. “Water met een kleurtje”, “commerciële flauwekul voor de massa” en “dat drink je niet, als kenner” – enfin, we kennen die wanen allemaal wel. Ik heb me er ook wel eens aan bezondigd. Maar inmiddels is dat anders. Ik houd nog steeds van nieuwerwetse bieren, maar meer en meer herwaardeer ik die oeroude en eerbiedwaardige bierstijl: het pils.

Pils en z’n geschiedenis

Hoe het gekomen is weet ik niet, maar op de één of andere manier heeft een heel bataljon aan zelfverklaarde bierkenners zichzelf wijsgemaakt dat pils iets nieuws is, “modern bier”, en dat speciaalbier “traditioneel” is. Die bewering schippert wat tussen halve waarheid en onwaarheid in. Pils is wel degelijk heel oud, het is ook ontzettend traditioneel, al wat er modern aan is dient de traditie en niet andersom. Tegelijk zijn de meeste speciaalbieren modern (tripels zijn er pas sinds de jaren 30, IPA met cascade-hop en aanverwanten pas sinds de jaren 70). Verderlezen…

Bier op stikstof

Als toegewijd secretaris van PINT Regio Noord-Holland tik ik van alles, mailtjes vooral, maar soms ook festivalboekjes. In die festivalboekjes stond altijd ’n wat bedaagde standaardtekst waarin bezoekers werd opgeroepen lid te worden. Die tekst heb ik herschreven, want tijden veranderen, maar één paragraafje liet ik onveranderd: dat met de oorspronkelijke doelstellingen van PINT. Die zijn ergens in een ver verleden zo geformuleerd en dat moest ik maar zo laten, vond ik. De doelstellingen waren ook zo gek nog niet.

Het wordt vaak gezegd: PINT heeft z’n doelstellingen verwezenlijkt, en afhankelijk van wie dat zegt, volgt daarop een felicitatie of de bittere vaststelling dat PINT zich maar op moet heffen. Toen ik ze overnam viel me echter op dat er van één doelstelling hoegenaamd niks terecht is gekomen:

  • Het streven naar toenemend gebruik van andere tapwijzen dan CO2-druk, indien bevorderlijk voor het behoud van het karakter van het betreffende bier.

Goed, er is ook niet veel van de universele tapmaat voor horeca terecht gekomen, en met die brouwerijcontracten blijft het nog steeds tobben, dat waren ook doelstellingen, maar dit punt sprong mij het meest in het oog, vooral ook omdat je er nooit nog wat over hoort. Andere tapwijzen dan CO2-druk, dat kan dus het tappen op zwaartekracht zijn, zoals in oude Engelse cafés, maar het kan ook het tappen op stikstof zijn en dat laatste lijkt me in schuimkraagland het meest realistische streven.

Verderlezen…

Echt Nederlands bier

De bierrevolutie lijkt haast voltooid. Zelfs de supermarkten pakken nu uit met speciaalbier en de kranten blijven er over schrijven, weliswaar nog niet zo veel als over wijn, maar toch al meer dan ooit tevoren. Ook het internet doet nog mee, bier wordt zelfs zo populair dat de online discussies erover hetzelfde niveau krijgen als die op GeenStijl of hln.be – misschien wennen voor de oudere revolutionair, maar de discussie is nu tenminste breed en niet meer voorbehouden aan alleen die aardige buren van het bierdorp.

Als de bierrevolutie haast voltooid is, wat blijft er dan over om voor te vechten? Even dacht ik: niets, maar toen herinnerde ik me ineens mijn oude strijdpunt: Nederlands bier. We moeten Néderlands bier gaan drinken, eigen bier, niet de hele tijd die zoete Belgen. Hoe gaat het daar nu eigenlijk mee? Heeft de bierrevolutie het Nederlandse bier eindelijk tot norm verheven? Tot mijn schrik stelde ik vast dat dat eigenlijk niet zo was. Verderlezen…

Wat hier staat, is van Marcel Plaatsman - van mij dus. Ik heb het geschreven, anders stond 't hier niet.